همیشه میدونستم سخت‌ترین چیزا رو هم که تجربه کنم باز به خودم میام  و همه چی به روال قبل بر می‌گرده ..

دوباره حالم خوب میشه.. ولی الان که عزیزترین آدم زندگیمو از دست دادم برگشتم نگاهی به قدیم و حرفام انداختم

تا با خوندنشون بشه از سختی این روزا کم کنم ولی نشد حس میکنم هیچوقت قرار نیست دوباره حالم خوب شه..

حتی اگه حواسمو پرت کنم.. همیشه یه خلأ، یه غم رو درونم احساس می‌کنم.. یه خلأ که انگار هیچوقت جاشو با چیزی عوض نمیکنه..